Polityka ochrony dzieci przed krzywdzeniem i zapewnienia im bezpieczeństwa
w Zespole Szkolno – Przedszkolnym w Mieleszynie
Preambuła
Zasadą obowiązującą pracowników Zespołu Szkolno – Przedszkolnego w Mieleszynie jest
podejmowanie działań mających na celu ochronę godności dziecka i poszanowanie jego praw oraz
zapewnienie uczniom naszej szkoły nauki oraz rozwoju w atmosferze poszanowania, akceptacji i
bezpieczeństwa. Każdy pracownik zobowiązany jest dbać o prawidłowy rozwój dzieci i przestrzegać zarządzeń
i procedur określonych w niniejszym dokumencie. Pracownicy naszej szkoły, a także stażyści, praktykanci oraz
wolontariusze w trakcie pracy będą kierować się interesem dziecka oraz działać dla jego dobra w ramach
obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych, obowiązujących w placówce oraz swoich kompetencji.
Rozdział I
Objaśnienie terminów
§ 1.
1. Polityka – działania na rzecz ochrony dzieci w placówce; dokument regulujący kwestie ochrony dzieci
przed krzywdzeniem.
2. Krzywdzenie dziecka – popełnienie czynu zabronionego lub czynu karalnego na szkodę dziecka przez
jakąkolwiek osobę, w tym pracownika placówki, lub zagrożenie dobra dziecka, w tym jego zaniedbywanie.
3. Przemoc fizyczna – wszelkiego rodzaju działanie wobec dziecka, które powoduje urazy na jego ciele, itp.
bicie, szarpanie, popychanie itp.
4. Przemoc emocjonalna – naruszenie godności osobistej, wyrządzanie szkody psychicznej poprzez
wyzywanie, warunkowanie miłości, emocjonalne odrzucenie, zastraszanie, nieposzanowanie potrzeb,
nadmierne wymagania w stosunku do wieku i możliwości psychofizycznych dziecka.
5. Wykorzystywanie seksualne - obejmuje każde zachowanie osoby, które prowadzi do seksualnego
zaspokojenia kosztem dziecka.
6. Zaniedbanie – brak zaspokojenia podstawowych potrzeb dziecka, zarówno fizycznych (itp. właściwe
odżywianie, ubranie, ochrona zdrowia, edukacja), jak i psychicznych (poczucie bezpieczeństwa,
doświadczenie miłości, troski itp.).
7. Pracownik Szkoły – osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, mianowania, powołania lub
umowy cywilno-prawnej.
8. Pracownik administracji i obsługi szkoły – administracja, pracownicy obsługi – sprzątający, woźny,
konserwator.
9. Osoby z zewnątrz – pracownicy firm i instytucji współpracujących ze szkołą, wolontariusze, pracownicy
kuchni, pielęgniarka szkolna.
10. Student – osoba odbywająca w szkole praktykę zawodową.
11. Dziecko – każda osoba do ukończenia 18 roku życia, przyjęta do szkoły w toku postępowania
rekrutacyjnego, ucząca się w szkole.
12. Opiekun dziecka – osoba uprawniona do reprezentacji dziecka, w szczególności jego przedstawiciel
ustawowy (rodzic/opiekun prawny) lub inna osoba uprawniona do reprezentacji na podstawie przepisów
szczególnych lub orzeczenia sądu.
13. Osoba odpowiedzialna za Internet – wyznaczona przez dyrektora szkoły osoba, sprawująca nadzór nad
korzystaniem z Internetu na terenie placówki oraz nad bezpieczeństwem dzieci w Internecie.
14. Osoba odpowiedzialna za Politykę ochrony dzieci – wyznaczony przez dyrektora placówki
pracownik sprawujący nadzór nad realizacją polityki ochrony dzieci w szkole.
15. Dane osobowe dziecka – każda informacja umożliwiająca identyfikację dziecka.
16. Zgoda rodzica/opiekuna prawnego dziecka - oznacza zgodę co najmniej jednego z rodziców dziecka.
Jednak w przypadku braku porozumienia między rodzicami dziecka należy poinformować rodziców o
konieczności rozstrzygnięcia sprawy przez sąd rodzinny.
17. Zespół wychowawczy – zespół powołany przez dyrektora szkoły w przypadkach podejrzenia
krzywdzenia dziecka składający się z min; pedagoga szkolnego, dyrektora szkoły, wychowawcy klasy oraz
innych osób, których dotyczy dany problem.
Rozdział II
Rozpoznawanie i reagowanie na czynniki ryzyka krzywdzenia dzieci.
§ 1
1. Pracownicy placówki posiadają wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwracająuwagę na
czynniki ryzyka krzywdzenia dzieci.
2. W przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka, pracownicy placówki podejmują rozmowę z rodzicami,
przekazując informacje na temat dostępnej oferty wsparcia i motywując ich doszukania dla siebie pomocy.
3. Pracownicy monitorują poprzez codzienne obserwacje, rozmowy z dzieckiem, rodzicami,innymi
pracownikami oraz instytucjami wspomagającymi ochronę dziecka, sytuację dziecka,aż do stwierdzenia
braku jakichkolwiek czynników ryzyka.
Rozdział III
Procedury interwencji w przypadku krzywdzenia dziecka
§ 1
W przypadku podjęcia przez pracownika placówki podejrzenia, że dziecko jest krzywdzone,pracownik ma
obowiązek sporządzenia notatki służbowej i przekazania uzyskanej informacji wychowawcy lub
pedagogowi.
1. Pedagog wzywa opiekunów dziecka, którego krzywdzenie podejrzewa, oraz informuje ich o podejrzeniu.
2. Pedagog sporządza opis sytuacji szkolnej i rodzinnej dziecka na podstawie rozmów z dzieckiem,
nauczycielami, wychowawcą i rodzicami, oraz plan pomocy dziecku.
3. Plan pomocy dziecku zawiera wskazania dotyczące:
• podjęcia przez szkołę działań w celu zapewnienia dziecku bezpieczeństwa, w tym zgłoszenie podejrzenia
do odpowiedniej placówki;
• wsparcia jakie szkoła zaoferuje dziecku;
• skierowania dziecka do specjalistycznej placówki pomocy dziecku, jeżeli zaistnieje taka konieczność.
§ 2
W przypadku podejrzenia popełnienia przestępstwa względem dziecka (w przypadkach skomplikowanych:
znęcanie fizyczne, psychiczne o dużym nasileniu, wykorzystywanie seksualne) dyrektor niezwłocznie
składa zawiadomienie na policję lub do prokuratury.
Dyrektor powołuje zespół wychowawczy składający się z m.in; pedagoga szkolnego, dyrektora szkoły,
wychowawcy klasy oraz innych osób, których dotyczy dany problem. Zespół wychowawczy sporządza plan
pomocy dziecku zawierający wskazania dotyczące:
• podjęcia przez szkołę działań w celu zapewnienia dziecku bezpieczeństwa, w tym zgłoszenie podejrzenia
do odpowiedniej placówki;
• wsparcia jakie szkoła zaoferuje dziecku;
• skierowania dziecka do specjalistycznej placówki pomocy dziecku, jeżeli zaistnieje taka konieczność.
§ 3
W przypadku, gdy podejrzenie krzywdzenia zgłosili opiekunowie dziecka, powołanie zespołu jest
obligatoryjne. Zespół wzywa opiekunów dziecka na spotkanie wyjaśniające, podczas którego może
zaproponować im zdiagnozowanie zgłaszanego podejrzenia w zewnętrznej,bezstronnej instytucji.
Ze spotkania sporządza się protokół.
▪ Plan pomocy dziecku jest przedstawiony przez pedagoga opiekunom z zaleceniem współpracy przy
jego realizacji.
▪ Pedagog informuje opiekunów o obowiązku zgłoszenia podejrzenia krzywdzenia dziecka do
odpowiedniej instytucji (policja, sąd rodzinny, przewodniczący zespołu interdyscyplinarnego-
procedura „Niebieskie karty”, prokuratura).
▪ Po poinformowaniu przez pedagoga opiekunów, dyrektor szkoły składa zawiadomienie o podejrzeniu
przestępstwa do prokuratury/policji lub wnioseko wgląd w sytuację rodzinną do sądu rejonowego-
wydział rodzinny i nieletnich, lub przesyła formularz „Niebieska karta-A” do przewodniczącego
zespołu interdyscyplinarnego.
▪ Dalszy tok postępowania leży w kompetencjach instytucji wskazanych w punkcie poprzedzającym.
§ 4
1. W przypadku, gdy podejrzenie krzywdzenia zgłosili opiekunowie dziecka, a podejrzenie to nie
zostało potwierdzone należy o tym fakcie poinformować opiekunów dziecka na piśmie.
2. Z przebiegu interwencji sporządza się kartę interwencji, której wzór stanowi załącznik nr 1 do
niniejszej Polityki. Kartę załącza się do akt osobowych dziecka.
3. Wszyscy pracownicy placówki i inne osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków
służbowych podjęły informację o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązane
do zachowania tych informacji w tajemnicy, wyłączając informacjeprzekazywane uprawnionym
instytucjom w ramach działań interwencyjnych.
Rozdział IV
Procedura interwencji w sytuacji krzywdzenia dziecka w szkole przez pracownika placówki:
§ 1
1. Osoba podejrzewająca krzywdzenie dziecka przez pracownika w szkole zgłasza problem dyrektorowi
szkoły, a w przypadku jego nieobecności osobie wyznaczonej przez dyrektora szkoły – społecznego zastępcę.
2. Dyrektor szkoły zapoznaje się z okolicznościami zdarzenia, prowadzi rozmowę wyjaśniającą:
• z pracownikiem szkoły podejrzanym o krzywdzenie, zostaje spisany protokół ustaleń mający na celu
powstrzymanie dalszego krzywdzenia.
• z uczniem /w obecności pedagoga/, jego rodzicami lub prawnymi opiekunami, celem ustalenia planu
pomocy i wsparcia dziecku.
Plan pomocy dziecku zawiera wskazania dotyczące:
• podjęcia przez szkołę działań w celu zapewnienia dziecku bezpieczeństwa, w tym zgłoszenie podejrzenia
do odpowiedniej placówki;
• wsparcia jakie szkoła zaoferuje dziecku;
• skierowania dziecka do specjalistycznej placówki pomocy dziecku, jeżeli zaistnieje taka konieczność.
3. Wszystkie czynności dokumentowane są protokołem, który składa się z wyjaśnień uczestników
postępowania.
4. W przypadku potwierdzenia podejrzenia, że fakt krzywdzenia miał miejsce, wobec nauczyciela, który
swoim zachowaniem uchybił godności zawodu nauczyciela lub obowiązkom zawartym w treści art. 6 Karty
Nauczyciela, może zostać wszczęte postępowanie dyscyplinarne. Wobec nauczyciela oraz pozostałych
pracowników placówki stosowane są zapisy zawarte w Kodeksie Pracy. W przypadku, gdy zostanie powzięte
podejrzenie, że pracownik dopuszcza się przestępstwa na szkodę dziecka dyrektor ma obowiązek
niezwłocznego zawiadomienia o powyższym policji lub też właściwej miejscowo prokuratury.
Rozdział V
Procedura interwencji w sytuacji krzywdzenia dziecka w szkole przez rówieśników:
§ 1
1. Każdy pracownik placówki, który dowiaduje się o fakcie przemocy rówieśniczej, powinien zgłosić sprawę
do dyrektora placówki lub pedagoga szkolnego.
2. Pedagog wspólnie z wychowawcą opracowują plan działania uwzględniający zarówno plan pomocy
dziecku, będącemu ofiarą, jak i środki zaradcze względem dziecka będącego sprawcą oraz dzieci będących
świadkami zdarzenia.
3. Gdy dziecko dopuszcza się krzywdzenia innego dziecka i nie ma ukończonego 13 roku życia, w pierwszej
kolejności pedagog/wychowawca:
• przeprowadza rozmowę z dzieckiem i jego opiekunami (prawnymi),
• ustala plan naprawczy oraz sposób monitorowania przestrzegania ustaleń,
• ustala konsekwencje przewidziane w statucie szkolnym.
Jeżeli wdrożenie powyższych kroków przyniesie oczekiwany efekt, procedurę interwencji można zakończyć.
Jeżeli zastosowanie zaproponowanych kroków wewnątrz placówki nie przyniesie oczekiwanego rezultatu,
pedagog zgłasza sprawę dyrektorowi szkoły oraz wszczyna procedurę zewnętrzną:
• wystąpienie do sądu rodzinnego z wnioskiem o wgląd w sytuację dziecka/rodziny; środek ten może być
zastosowany, gdy rodzice nie współpracują, nie przestrzegają poczynionych ustaleń albo kiedy nabieramy
podejrzeń, że zachowanie dziecka wynika z wpływu negatywnego środowiska rodzinnego dziecka (np.
dziecko jest ofiarą krzywdzenia)
• zgłasza sprawę na policję lub do sądu rodzinnego i nieletnich, gdy dziecko w naszej ocenie przejawia
objawy demoralizacji.
4. W przypadku, gdy sprawca krzywdzenia ma ukończone 13 lat a nie ma ukończonych 17 lat w pierwszej
kolejności pedagog/wychowawca:
• przeprowadza rozmowę z dzieckiem i jego opiekunami (prawnymi),
• ustala plan naprawczy oraz sposób monitorowania przestrzegania ustaleń,
• konsekwencje przewidziane w statucie szkolnym.
Jeżeli wdrożenie powyższych kroków przyniesie oczekiwany efekt, procedurę interwencji można zakończyć.
Jeżeli zastosowanie zaproponowanych kroków wewnątrz placówki nie przyniesie oczekiwanego rezultatu,
gdy dziecko oraz jego opiekunowie nie współpracują ze szkołą, nie przestrzegają ustalonych zasad lub też
zachodzi podejrzenie, że negatywne zachowanie dziecka będącego sprawcą krzywdzenia wynika
z negatywnych warunków rodzinnych np. dziecko jest krzywdzone przez rodziców lub inne osoby
w środowisku domowym, pedagog zgłasza sprawę dyrektorowi szkoły oraz wszczyna procedurę
zewnętrzną:
• wystąpienie do sądu rodzinnego z wnioskiem o wgląd w sytuację dziecka/rodziny.
5. Gdy dziecko ma więcej niż 13 lat i popełnia czyn karalny;
• dyrektor szkoły niezwłocznie zawiadamia policję, sąd rodzinny lub prokuraturę w Wieluniu.
Rozdział VI
Zasady dostępu dzieci do Internetu;
§ 1
1. Uczniowie mogą korzystać z Internetu wyłącznie pod kontrolą nauczyciela:
• w trakcie zajęć komputerowych,
• w sali multimedialnej
2. Nauczyciel prowadzący zajęcia ma obowiązek informowania dzieci o zasadach bezpiecznego
korzystania z Internetu, czuwa nad bezpieczeństwem korzystania z Internetu podczas zajęć lekcyjnych.
3. Dostęp do Internetu na terenie szkoły możliwy jest tylko w trakcie zajęć z nauczycielem oraz w salach
multimedialnej pod opieką nauczyciela.
4. Uczniowie na terenie szkoły nie mogą korzystać z telefonów komórkowych.
5. Komputery w salach multimedialnych, z których korzystają uczniowie, są zabezpieczone odpowiednim
oprogramowaniem, utrudniającym dostęp do treści niepożądanych.
6. Osoba odpowiedzialna za Internet zapewnia na wszystkich komputerach z dostępem do Internetu na
terenie szkoły zainstalowane i aktualizowane:
• oprogramowanie filtrujące treści internetowe
• oprogramowanie antywirusowe
• oprogramowanie antyspamowe
• firewall
7. Wymienione oprogramowania są aktualizowane przez wyznaczonego pracownika przynajmniej raz
w miesiącu. Pracownik ten sprawdza czy na komputerach z dostępem do Internetu nie znajdują się
niebezpieczne treści, w przypadku ich znalezienia ustala ktokorzystał z komputera w trakcie ich
wprowadzenia.
8. Informację o dziecku, które korzystało z komputera w czasie wprowadzania niebezpiecznych treści,
pracownik przekazuje pedagogowi szkolnemu lub wychowawcy.
9. Pedagog/wychowawca przeprowadza z dzieckiem rozmowę na temat bezpieczeństwa w sieci.
10. Jeżeli w trakcie rozmowy uzyska informację, że dziecko jest krzywdzone, podejmuje działania opisane
w punkcie: Procedury interwencji w przypadku krzywdzenia dziecka.
11. Dyrektor placówki wyznacza nauczyciela informatyki jako osobę odpowiedzialną za korzystanie
z Internetu w szkole.
Rozdział VII
Zasady bezpiecznych relacji personel placówki – dziecko:
§ 1
Zasady bezpiecznych relacji są dostosowane do realiów funkcjonowania placówki i dotyczą następujących
obszarów:
1. Kontakt fizyczny z dzieckiem-przykładowe formy takiego kontaktu, to pomoc w czynnościach związanych
ze spacerem, zajęciach sportowo-rekreacyjnych, czynnościach pielęgnacyjnych,higienicznych, reagowanie
na potrzeby emocjonalne szczególnie dziecka młodszego np.poprzez przytulenie się do dorosłego, etc;
kontakty tego typu powinny mieć miejsce najlepiejw obecności osób trzecich, przestrzeniach otwartych,
pomieszczeniach monitorowanych, co wrazie wątpliwości służyć powinno ich obiektywizacji;
2. Stanowcze interwencje wychowawcze prowadzone w bezpośrednim kontakcie fizycznym są dopuszczalne
w sytuacjach zagrożenia życia i zdrowia dotyczących:
• konfliktów pomiędzy podopiecznymi (rozdzielenie zwaśnionych, przytrzymanie),
• działań z zakresu pomocy przedmedycznej (działania ratunkowe związane z udzieleniem
pierwszej pomocy,
• zagrożenia lub paniki spowodowanej czynnikami zewnętrznymi (pożar, intensywne zjawiska
atmosferyczne, niebezpieczne zachowania osób trzecich itp.);
3. Niedopuszczalne są intencjonalne zachowania wzbudzające poczucie zagrożenia lub noszące znamiona:
• przemocy fizycznej (np. popychanie, uderzanie, wykręcanie rąk, duszenie, kopanie, szarpanie,
spoliczkowanie, etc.),
• erotyzowania relacji (flirt, dwuznaczny żart, rozmowa, czy choćby wyzywające spojrzenie),
• seksualizacji relacji (obcowanie płciowe i inne czynności seksualne);
4. Komunikacja werbalna z dzieckiem pozbawiona wykraczających poza kulturowo przyjęte i akceptowane
formy pozytywnych relacji, pozbawiona akcentów wrogich, arogancko- agresywnych, złośliwych,
ironicznych, wulgarnych nie może:
• wzbudzać w dziecku poczucia zagrożenia (groźby, wyzwiska, krzyk),
• obniżać, niszczyć poczucia wartości (np. wyzwiska, krzyk, negatywne ocenianie, reakcja
nieadekwatna do sytuacji, wzbudzanie poczucia winy),
• upokarzać (publiczne wyszydzanie, naigrywanie się, ośmieszanie),
• naruszać granic (nie zachowywanie odpowiedniego dystansu, obcesowość, podteksty ocharakterze
erotycznym);
5. Równe traktowanie polegające na obdarzaniu taką samą troską i uwagą wszystkie dzieci oznacza, że
niedozwolone jest:
• wyłączne skupianie uwagi na wybranych dzieciach z jednoczesnym ignorowaniem potrzeb innych,
• nieuzasadnione dawanie przywilejów tylko wybranym i pozbawianie ich pozostałych,
• nierówne i niesprawiedliwe przydzielanie zadań – nieadekwatne do możliwości i wieku,
• zwalnianie z wykonywania obowiązków - w nieuzasadnionych sytuacjach,
• godzenie się, brak reakcji na nieformalną hierarchie grupową,
• dominacja w grupie przez negatywne jednostki, ustalanie przez nie i wdrażanie nieformalnych zasad,
• przyzwolenie na wykorzystywanie młodszych i słabszych wychowanków przez silniejszych;
6. Kontakty bezpośrednie i online z dzieckiem poza placówką powinny być:
• ściśle powiązane z wykonywaniem obowiązków służbowych, opiekuńczo - wychowawczych (np.
towarzyszenie w realizowanych poza placówką ważnych dla dziecka wydarzeniach wymagających wsparcia
osoby dorosłej, etc),
• dokumentowane (zapisy w dokumentacji pracy wychowawczej, możliwość wykonania kopii/wydruku
korespondencji mailowej, sms-owej, zapisów na portalach społecznościowych),
• odbywać się w miarę możliwości z wykorzystaniem sprzętu służbowego,
• niedopuszczalne jest utrzymywanie takich kontaktów celem zaspokojenia przez dorosłego własnych
potrzeb społecznych lub emocjonalnych, namawiania do zachowań niezgodnychz prawem, dających
poczucie bycia faworyzowanym, wyróżnianym;
7. Dyscyplinowanie dziecka - ,,definiowane jako narzędzie „informacji zwrotnej", komunikujące
dzieciom/nastolatkom, że ich postawa w danej sytuacji nie jest właściwa, sprzeczna z oczekiwaniami i/lub
nieefektywna; dyscyplina ma pobudzać do uczenia się, a nie powodować krzywdę dziecka” - wiąże się ze
stawianiem granic, kształtowaniem trwałego system wartości, adekwatnego poziomu samooceny oraz
umiejętności podejmowania trafnych decyzji; niedopuszczalne są wszelkie formy dyscyplinowania mające
na celu upokorzenie, poniżenie oparte na wykorzystywaniu przewagi:
• fizycznej (agresja, stosowanie kar fizycznych, środków przymusu bezpośredniego,krępowanie, izolowanie;
uniemożliwianie realizacji podstawowych potrzebfizjologicznych - pozbawianie snu, pokarmu, ekspozycja na
zimno, ciepło itp.; prace fizyczne nieadekwatne do możliwości, dopuszczanie się zachowań o charakterze
seksualnym),
• psychicznej (dominacja poprzez krzyk, groźby, wzbudzanie poczucia winy, naruszaniepoczucia własnej
wartości, lekceważenie potrzeb psychicznych np. bezpieczeństwa, przynależności, miłości, symulacje
wzbudzające strach i obawy o życie własne i rodziny).
8. W celu obiektywizacji zgłaszanych sytuacji problemowych, w placówce funkcjonuje monitoring wizyjny.
Rozdział VIII
Zasady ochrony danych osobowych dziecka:
§ 1
1. Dane osobowe dziecka podlegają ochronie na zasadach określonych w ustawie z dnia 10 maja 2018r.
oochronie danych osobowych.
2. Pracownik placówki ma obowiązek zachowania w tajemnicy danych osobowych, które przetwarza oraz
zachowania w tajemnicy sposobów zabezpieczenia danych osobowych przed nieuprawnionym dostępem.
3. Dane osobowe dziecka są udostępniane wyłącznie osobom i podmiotom uprawnionym napodstawie
odrębnych przepisów.
4. Pracownik placówki jest uprawniony do przetwarzania danych osobowych dzieckai udostępniania tych
danych w ramach zespołu interdyscyplinarnego, powołanego w trybie ustawy z dnia 29.07.2005 r. o
przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.
5. Pracownik placówki może wykorzystać informacje o dziecku w celach szkoleniowych lub edukacyjnych
wyłącznie z zachowaniem anonimowości dziecka oraz w sposób uniemożliwiający identyfikację dziecka.
§ 2
1. Pracownik placówki nie udostępnia przedstawicielom mediów informacji o dziecku ani jego opiekunie.
2. Pracownik placówki, w wyjątkowych i uzasadnionych sytuacjach, może skontaktować sięz opiekunem
dziecka i zapytać go o zgodę na podanie jego danych kontaktowych przedstawicielom mediów.
W przypadku wyrażenia zgody, pracownik instytucji podajeprzedstawicielowi mediów dane kontaktowe do
opiekuna dziecka.
3. Pracownik placówki nie kontaktuje przedstawicieli mediów z dziećmi.
4. Pracownik placówki nie wypowiada się w kontakcie z przedstawicielami mediów o sprawie dziecka lub
jego opiekuna. Zakaz ten dotyczy także sytuacji, gdy pracownik instytucji jestprzeświadczony, że jego
wypowiedź nie jest w żaden sposób utrwalana.
5. Pracownik placówki, w wyjątkowych i uzasadnionych sytuacjach, może wypowiedzieć się w kontakcie
z przedstawicielami mediów o sprawie dziecka lub jego opiekuna – po wyrażeniupisemnej zgody przez
opiekuna dziecka.
6. W celu realizacji materiału medialnego można udostępnić mediom wybrane pomieszczenia placówki .
Decyzję w sprawie udostępnienia pomieszczenia podejmuje dyrektor.
7. Dyrektor placówki, podejmując decyzję, o której mowa w punkcie poprzedzającym, poleca przygotować
wybrane pomieszczenie w celu realizacji materiału medialnego w taki sposób, by uniemożliwić filmowanie
przebywających na terenie placówki dzieci.
Rozdział IX
Zasady ochrony wizerunku dziecka:
§ 1
Placówka, uznając prawo dziecka do prywatności i ochrony dóbr osobistych, zapewnia ochronę wizerunku
dziecka.
1. Pracownikowi placówki nie wolno umożliwiać przedstawicielom mediów utrwalania wizerunku dziecka
(filmowanie, fotografowanie, nagrywanie głosu dziecka) na terenie placówki bez pisemnej zgody opiekuna
dziecka.
2. W celu uzyskania zgody opiekuna dziecka na utrwalanie wizerunku dziecka, pracownik placówki może
skontaktować się z opiekunem dziecka i ustalić procedurę uzyskania zgody. Niedopuszczalne jest podanie
przedstawicielowi mediów danych kontaktowych do opiekunadziecka – bez wiedzy i zgody tego opiekuna.
3. Jeżeli wizerunek dziecka stanowi jedynie szczegół całości, takiej jak zgromadzenie, krajobraz,publiczna
impreza, zgoda opiekunów na utrwalanie wizerunku dziecka nie jest wymagana.
4. Upublicznienie przez pracownika placówki wizerunku dziecka utrwalonego w jakiejkolwiek formie
(fotografia, nagranie audio-wideo) wymaga pisemnej zgody opiekuna dziecka.
5. Pisemna zgoda powinna zawierać informację, gdzie będzie umieszczony zarejestrowany wizerunek
i w jakim kontekście będzie wykorzystany.
6. Zewnętrzna firma fotograficzna, która wykonuje zdjęcia klasowe jest sprawdzana podwzględem
wiarygodności. Dzieci w trakcie zdjęć pozostają pod nieustanną opieką nauczyciela.
7. Wszelkie podejrzenia i problemy dotyczące nieodpowiednich wizerunków dzieci należy zgłaszać
i rejestrować, podobnie jak inne niepokojące sygnały, dotyczące zagrożenia bezpieczeństwa dzieci.
Rozdział X
Monitoring stosowania Polityki:
§ 1
1. Dyrektor placówki wyznacza panią Agnieszkę Kruszczyńską jako osobę odpowiedzialną za realizację
Polityki ochrony dzieci w szkole.
2. Osoba, o której mowa w punkcie poprzedzającym, jest odpowiedzialna za monitorowanie realizacji
Polityki, za reagowanie na sygnały naruszenia Polityki oraz zaproponowanie zmianw Polityce.
3. Osoba, o której mowa, przeprowadza wśród pracowników szkoły i rodziców ankietę monitorującą poziom
realizacji Polityki /raz w roku szkolnym/./ załącznik nr 2 /
4. W ankiecie pracownicy szkoły i rodzice mogą proponować zmiany Polityki oraz wskazywać naruszenia
Polityki w placówce.
5. Osoba, o której mowa w pkt. 1, dokonuje opracowania wypełnionych przez pracowników szkoły
i rodziców ankiet. Sporządza na tej podstawie raport z monitoringu, który następnie przekazuje
dyrektorowi placówki.
6. Dyrektor wprowadza do Polityki niezbędne zmiany i ogłasza pracownikom szkoły oraz rodzicom nowe
brzmienie Polityki.
Rozdział XI
Przepisy końcowe:
1. Polityka wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.
2. Ogłoszenie następuje w sposób dostępny dla pracowników szkoły i rodziców poprzezzapoznanie z treścią
dokumentu podczas posiedzenia Rady Pedagogicznej, zebraniaz rodzicami oraz zamieszczenie dokumentu
na stronie Internetowej szkoły.
3. Dokument przyjęty do realizacji dnia:
………………………………………………… ………………………….. ……………………………………
Podpis przedstawiciela Rady Rodziców Podpis koordynatora Podpis dyrektora szkoły
Załącznik nr 1
KARTA INTERWENCJI
1. Imię i nazwisko dziecka …………………………………………………….
2. Przyczyna interwencji (forma krzywdzenia)
…………………………………………………………………………………………………………………..…………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………………………..…………………………………………………
3. Osoba zawiadamiająca o podejrzeniu krzywdzenia
………………………………………………………………………….
4. Opis działań podjętych przez pedagoga
Data ……………………
Działanie: …………………………………………………………………………………………….………………………………………….……………
…………………………………………………………………………………………………………………..…………………………………………………
5.Spotkania z opiekunami dziecka
Data ………………………….
Opis spotkania
…………………………………………………………………………………………………………………..…………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………………………..…………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………………………..…………………………………………………
6. Forma podjętej interwencji (zakreślić właściwe)
• zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa,
• wniosek o wgląd w sytuację dziecka/rodziny,
• inny rodzaj interwencji. Jaki?
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
7. Dane dotyczące interwencji (nazwa organu, do którego zgłoszono interwencję) i data
Interwencji: …………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
8. Wyniki interwencji: działania organów wymiaru sprawiedliwości, jeśli instytucja uzyskała
informacje o wynikach/działania placówki/działania rodziców.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………………………..…………………………………………………
Załącznik nr 2
MONITORING STANDARDÓW – ANKIETA
Proszę zaznaczyć: tak lub nie
1. Polityka ochrony dzieci przed krzywdzeniem i zapewnienia im bezpieczeństwa
Tak Nie
2. Czy znasz standardy ochrony dzieci przed krzywdzeniem, obowiązujące w placówce, w której pracujesz?
Tak Nie
3. Czy zapoznałeś się z dokumentem Polityki ochrony dzieci przed krzywdzeniem?
Tak Nie
4. Czy potrafisz rozpoznawać symptomy krzywdzenia dzieci?
Tak Nie
5. Czy wiesz, jak reagować na symptomy krzywdzenia dzieci?
Tak Nie
6. Czy zdarzyło Ci się zaobserwować naruszenie zasad zawartych w Polityce ochrony dzieci przed
krzywdzeniem przez innego pracownika?
Tak Nie
7. Czy masz jakie uwagi/poprawki/sugestie dotyczące Polityki ochrony dzieci przedkrzywdzeniem?
Tak Nie
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………